-
1 in-crēscō
in-crēscō ēvī, —, ere, to grow upon: cuti squamas increscere, O.: saxum increscere ligno, grow over (i. e. encroach upon), O.—To grow, swell, be swollen: lacrimis quoque flumina dicunt Increvisse suis, O.—To grow into: seges iaculis increvit acutis, V.—Fig., to increase, grow, be augmented: audacia, L.: animis discordibus irae, V. -
2 imminuō (in-m-)
imminuō (in-m-) uī, ūtus, ere, to lessen, diminish: copias.—To weaken, impair, enfeeble: mente inminutā, S.—Fig., to lessen, diminish, abate: tempus mora inminuerat, S.: imminuitur aliquid de voluptate: se dolor imminuit, O.: verbum imminutum, contracted.—To encroach upon, violate, injure, subvert, ruin, wear out, destroy: auctoritatem: ius legationis: libertatem: Bocchi pacem, S.: Damnosa quid non imminuit dies? H.: se imminui querebatur, was slighted, Ta. -
3 imminuo
immĭnŭo ( inm-), ŭi, ūtum, 3, v. a. [inminuo], to lessen, diminish a thing (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. diminuo, comminuo).I.Lit.A.In gen.:B.si istas exiguas copias quam minime imminueris,
Cic. Fam. 3, 3, 2:pondus,
Plin. 33, 3, 13, § 47.—Pregn., to weaken, impair, enfeeble:II.corpus otio, animum libidinibus imminuebant,
Tac. H. 2, 93; cf.:Gauda, morbis confectus, et ob eam caussam mente paululum inminuta,
Sall. J. 65, 1:vires (Venus),
Lucr. 5, 1017; cf. ib. 626.—In mal. part.:virginem,
App. Flor. p. 350; Lact. 1, 10 fin. —Trop.A.In gen., to lessen, diminish, abate:B.aestivorum tempus comitiorum mora imminuerat,
Sall. J. 44, 3:quod populi semper proprium fuit, quod nemo imminuit, nemo mutavit,
Cic. Agr. 2, 7, 19:imminuitur aliquid de voluptate,
id. de Or. 1, 61, 259:nihil ex consuetudine luxus atque desidiae,
Suet. Ner. 42:postquam se dolor imminuit,
Ov. H. 15, 113:verbum imminutum,
contracted, Cic. Or. 47, 157.—In partic., pregn., to encroach upon, to violate, injure, subvert, ruin, destroy:nullum jus tam sanctum atque integrum, quod non ejus scelus atque perfidia violarit et imminuerit,
Cic. Rosc. Am. 38, 109:cupiditas imminuta ac debilitata,
id. Phil. 12, 3, 7:bellum attenuatum atque imminutum,
id. de Imp. Pomp. 11, 30:pudicitiam,
Plaut. Cist. 1, 1, 90:auctoritatem,
Cic. Att. 1, 18, 5; cf. id. Verr. 2, 4, 27, § 60:jus legationis,
id. ib. 2, 1, 33, §84: laudem alicujus,
id. Att. 14, 17, A, 2:libertatem,
id. Caecin. 12, 35:Bocchi pacem,
Sall. J. 81, 4:mentes hominum (ebrietas),
Gell. 15, 2, 4:Agrippa discidio domum imminuerat,
Tac. A. 2, 86.—With acc. pers. only in Tac.:quamquam Augusta se violari et imminui quereretur,
Tac. A. 2, 34:perculso Seneca, promptum fuit Rufum Fenium imminuere,
id. ib. 14, 57.—Hence, immĭnūtus, a, um, P. a., diminished, smaller, weak:mens,
Tac. A. 6, 46:modus intercalandi interdum cumulatior, interdum imminutior,
Sol. 1, § 44 [p. 893] -
4 inminuo
immĭnŭo ( inm-), ŭi, ūtum, 3, v. a. [inminuo], to lessen, diminish a thing (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. diminuo, comminuo).I.Lit.A.In gen.:B.si istas exiguas copias quam minime imminueris,
Cic. Fam. 3, 3, 2:pondus,
Plin. 33, 3, 13, § 47.—Pregn., to weaken, impair, enfeeble:II.corpus otio, animum libidinibus imminuebant,
Tac. H. 2, 93; cf.:Gauda, morbis confectus, et ob eam caussam mente paululum inminuta,
Sall. J. 65, 1:vires (Venus),
Lucr. 5, 1017; cf. ib. 626.—In mal. part.:virginem,
App. Flor. p. 350; Lact. 1, 10 fin. —Trop.A.In gen., to lessen, diminish, abate:B.aestivorum tempus comitiorum mora imminuerat,
Sall. J. 44, 3:quod populi semper proprium fuit, quod nemo imminuit, nemo mutavit,
Cic. Agr. 2, 7, 19:imminuitur aliquid de voluptate,
id. de Or. 1, 61, 259:nihil ex consuetudine luxus atque desidiae,
Suet. Ner. 42:postquam se dolor imminuit,
Ov. H. 15, 113:verbum imminutum,
contracted, Cic. Or. 47, 157.—In partic., pregn., to encroach upon, to violate, injure, subvert, ruin, destroy:nullum jus tam sanctum atque integrum, quod non ejus scelus atque perfidia violarit et imminuerit,
Cic. Rosc. Am. 38, 109:cupiditas imminuta ac debilitata,
id. Phil. 12, 3, 7:bellum attenuatum atque imminutum,
id. de Imp. Pomp. 11, 30:pudicitiam,
Plaut. Cist. 1, 1, 90:auctoritatem,
Cic. Att. 1, 18, 5; cf. id. Verr. 2, 4, 27, § 60:jus legationis,
id. ib. 2, 1, 33, §84: laudem alicujus,
id. Att. 14, 17, A, 2:libertatem,
id. Caecin. 12, 35:Bocchi pacem,
Sall. J. 81, 4:mentes hominum (ebrietas),
Gell. 15, 2, 4:Agrippa discidio domum imminuerat,
Tac. A. 2, 86.—With acc. pers. only in Tac.:quamquam Augusta se violari et imminui quereretur,
Tac. A. 2, 34:perculso Seneca, promptum fuit Rufum Fenium imminuere,
id. ib. 14, 57.—Hence, immĭnūtus, a, um, P. a., diminished, smaller, weak:mens,
Tac. A. 6, 46:modus intercalandi interdum cumulatior, interdum imminutior,
Sol. 1, § 44 [p. 893] -
5 irruo
Iirruere, irrui, irrutus V TRANSintrude/encroach/invade, force way in; demolish (Souter); cause to collapseIIirruere, irrui, irrutus Vrush/dash/run in/upon/headlong, attack/charge; throw self on; intrude/encroach -
6 inruo
Iinruere, inrui, inrutus V TRANSintrude/encroach/invade, force way in; demolish (Souter); cause to collapseIIinruere, inrui, inrutus Vrush/dash/run in/upon/headlong, attack/charge; throw self on; enter eagerly in
См. также в других словарях:
encroach upon — index violate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
encroach upon — verb to intrude upon, infringe, encroach on, violate (Freq. 1) This new colleague invades my territory The neighbors intrude on your privacy • Syn: ↑intrude on, ↑invade, ↑obtrude upon • Derivationally related forms: ↑ … Useful english dictionary
Encroach — En*croach , v. i. [imp. & p. p. {Encroached}; p. pr. & vb. n. {Encroaching}.] [OF. encrochier to perch, prop., to hook, fasten a hook (perh. confused with acrochier, F. accrocher, to hook, get hold of, E. accroach); pref. en (L. in) + F. croc… … The Collaborative International Dictionary of English
encroach — [[t]ɪnkro͟ʊtʃ[/t]] encroaches, encroaching, encroached 1) VERB (disapproval) If one thing encroaches on another, the first thing spreads or becomes stronger, and slowly begins to restrict the power, range, or effectiveness of the second thing.… … English dictionary
encroach — Synonyms and related words: abuse a privilege, adopt, advance upon, appropriate, arrogate, assume, barge in, bother, break bounds, break in, break in upon, burst in, bust in, butt in, charge in, come between, crash, crash in, crash the gates,… … Moby Thesaurus
encroach — I (New American Roget s College Thesaurus) v. i. advance, infringe, usurp, invade, trespass, intrude, overstep, violate; make inroads. See illegality, overrunning. II (Roget s IV) v. Syn. infringe, trespass, invade, overstep; see meddle 1 . See… … English dictionary for students
encroach — en·croach /in krōch/ vi [Anglo French encrocher, probably alteration of acrocher to catch hold of, seize, usurp, from Old French, from a , prefix stressing goal + croc hook]: to enter esp. gradually or stealthily into the possessions or rights of … Law dictionary
encroach — en‧croach [ɪnˈkrəʊtʆ ǁ ˈkroʊtʆ] verb encroach on/upon something phrasal verb [transitive] to gradually take more control of someone s rights, property, responsibility etc than you should: • Bureaucratic power has encroached upon the freedom of… … Financial and business terms
encroach — [en krōch′, inkrōch′] vi. [ME encrochen < OFr encrochier, to seize upon, take < en , in + croc, croche, a hook: see CROSIER] 1. to trespass or intrude (on or upon the rights, property, etc. of another), esp. in a gradual or sneaking way 2.… … English World dictionary
encroach — ► VERB 1) (encroach on/upon) gradually intrude on (a person s territory, rights, etc.). 2) advance gradually beyond expected or acceptable limits: the sea has encroached all round the coast. DERIVATIVES encroachment noun. ORIGIN Old French… … English terms dictionary
encroach — UK [ɪnˈkrəʊtʃ] / US [ɪnˈkroʊtʃ] verb [intransitive] Word forms encroach : present tense I/you/we/they encroach he/she/it encroaches present participle encroaching past tense encroached past participle encroached 1) to gradually take something… … English dictionary