Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to encroach upon

  • 1 in-crēscō

        in-crēscō ēvī, —, ere,     to grow upon: cuti squamas increscere, O.: saxum increscere ligno, grow over (i. e. encroach upon), O.—To grow, swell, be swollen: lacrimis quoque flumina dicunt Increvisse suis, O.—To grow into: seges iaculis increvit acutis, V.—Fig., to increase, grow, be augmented: audacia, L.: animis discordibus irae, V.

    Latin-English dictionary > in-crēscō

  • 2 imminuō (in-m-)

        imminuō (in-m-) uī, ūtus, ere,    to lessen, diminish: copias.—To weaken, impair, enfeeble: mente inminutā, S.—Fig., to lessen, diminish, abate: tempus mora inminuerat, S.: imminuitur aliquid de voluptate: se dolor imminuit, O.: verbum imminutum, contracted.—To encroach upon, violate, injure, subvert, ruin, wear out, destroy: auctoritatem: ius legationis: libertatem: Bocchi pacem, S.: Damnosa quid non imminuit dies? H.: se imminui querebatur, was slighted, Ta.

    Latin-English dictionary > imminuō (in-m-)

  • 3 imminuo

    immĭnŭo ( inm-), ŭi, ūtum, 3, v. a. [inminuo], to lessen, diminish a thing (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. diminuo, comminuo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    si istas exiguas copias quam minime imminueris,

    Cic. Fam. 3, 3, 2:

    pondus,

    Plin. 33, 3, 13, § 47.—
    B.
    Pregn., to weaken, impair, enfeeble:

    corpus otio, animum libidinibus imminuebant,

    Tac. H. 2, 93; cf.:

    Gauda, morbis confectus, et ob eam caussam mente paululum inminuta,

    Sall. J. 65, 1:

    vires (Venus),

    Lucr. 5, 1017; cf. ib. 626.—In mal. part.:

    virginem,

    App. Flor. p. 350; Lact. 1, 10 fin.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to lessen, diminish, abate:

    aestivorum tempus comitiorum mora imminuerat,

    Sall. J. 44, 3:

    quod populi semper proprium fuit, quod nemo imminuit, nemo mutavit,

    Cic. Agr. 2, 7, 19:

    imminuitur aliquid de voluptate,

    id. de Or. 1, 61, 259:

    nihil ex consuetudine luxus atque desidiae,

    Suet. Ner. 42:

    postquam se dolor imminuit,

    Ov. H. 15, 113:

    verbum imminutum,

    contracted, Cic. Or. 47, 157.—
    B.
    In partic., pregn., to encroach upon, to violate, injure, subvert, ruin, destroy:

    nullum jus tam sanctum atque integrum, quod non ejus scelus atque perfidia violarit et imminuerit,

    Cic. Rosc. Am. 38, 109:

    cupiditas imminuta ac debilitata,

    id. Phil. 12, 3, 7:

    bellum attenuatum atque imminutum,

    id. de Imp. Pomp. 11, 30:

    pudicitiam,

    Plaut. Cist. 1, 1, 90:

    auctoritatem,

    Cic. Att. 1, 18, 5; cf. id. Verr. 2, 4, 27, § 60:

    jus legationis,

    id. ib. 2, 1, 33, §

    84: laudem alicujus,

    id. Att. 14, 17, A, 2:

    libertatem,

    id. Caecin. 12, 35:

    Bocchi pacem,

    Sall. J. 81, 4:

    mentes hominum (ebrietas),

    Gell. 15, 2, 4:

    Agrippa discidio domum imminuerat,

    Tac. A. 2, 86.—With acc. pers. only in Tac.:

    quamquam Augusta se violari et imminui quereretur,

    Tac. A. 2, 34:

    perculso Seneca, promptum fuit Rufum Fenium imminuere,

    id. ib. 14, 57.—Hence, immĭnūtus, a, um, P. a., diminished, smaller, weak:

    mens,

    Tac. A. 6, 46:

    modus intercalandi interdum cumulatior, interdum imminutior,

    Sol. 1, § 44 [p. 893]

    Lewis & Short latin dictionary > imminuo

  • 4 inminuo

    immĭnŭo ( inm-), ŭi, ūtum, 3, v. a. [inminuo], to lessen, diminish a thing (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. diminuo, comminuo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    si istas exiguas copias quam minime imminueris,

    Cic. Fam. 3, 3, 2:

    pondus,

    Plin. 33, 3, 13, § 47.—
    B.
    Pregn., to weaken, impair, enfeeble:

    corpus otio, animum libidinibus imminuebant,

    Tac. H. 2, 93; cf.:

    Gauda, morbis confectus, et ob eam caussam mente paululum inminuta,

    Sall. J. 65, 1:

    vires (Venus),

    Lucr. 5, 1017; cf. ib. 626.—In mal. part.:

    virginem,

    App. Flor. p. 350; Lact. 1, 10 fin.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to lessen, diminish, abate:

    aestivorum tempus comitiorum mora imminuerat,

    Sall. J. 44, 3:

    quod populi semper proprium fuit, quod nemo imminuit, nemo mutavit,

    Cic. Agr. 2, 7, 19:

    imminuitur aliquid de voluptate,

    id. de Or. 1, 61, 259:

    nihil ex consuetudine luxus atque desidiae,

    Suet. Ner. 42:

    postquam se dolor imminuit,

    Ov. H. 15, 113:

    verbum imminutum,

    contracted, Cic. Or. 47, 157.—
    B.
    In partic., pregn., to encroach upon, to violate, injure, subvert, ruin, destroy:

    nullum jus tam sanctum atque integrum, quod non ejus scelus atque perfidia violarit et imminuerit,

    Cic. Rosc. Am. 38, 109:

    cupiditas imminuta ac debilitata,

    id. Phil. 12, 3, 7:

    bellum attenuatum atque imminutum,

    id. de Imp. Pomp. 11, 30:

    pudicitiam,

    Plaut. Cist. 1, 1, 90:

    auctoritatem,

    Cic. Att. 1, 18, 5; cf. id. Verr. 2, 4, 27, § 60:

    jus legationis,

    id. ib. 2, 1, 33, §

    84: laudem alicujus,

    id. Att. 14, 17, A, 2:

    libertatem,

    id. Caecin. 12, 35:

    Bocchi pacem,

    Sall. J. 81, 4:

    mentes hominum (ebrietas),

    Gell. 15, 2, 4:

    Agrippa discidio domum imminuerat,

    Tac. A. 2, 86.—With acc. pers. only in Tac.:

    quamquam Augusta se violari et imminui quereretur,

    Tac. A. 2, 34:

    perculso Seneca, promptum fuit Rufum Fenium imminuere,

    id. ib. 14, 57.—Hence, immĭnūtus, a, um, P. a., diminished, smaller, weak:

    mens,

    Tac. A. 6, 46:

    modus intercalandi interdum cumulatior, interdum imminutior,

    Sol. 1, § 44 [p. 893]

    Lewis & Short latin dictionary > inminuo

  • 5 irruo

    I
    irruere, irrui, irrutus V TRANS
    intrude/encroach/invade, force way in; demolish (Souter); cause to collapse
    II
    irruere, irrui, irrutus V
    rush/dash/run in/upon/headlong, attack/charge; throw self on; intrude/encroach

    Latin-English dictionary > irruo

  • 6 inruo

    I
    inruere, inrui, inrutus V TRANS
    intrude/encroach/invade, force way in; demolish (Souter); cause to collapse
    II
    inruere, inrui, inrutus V
    rush/dash/run in/upon/headlong, attack/charge; throw self on; enter eagerly in

    Latin-English dictionary > inruo

См. также в других словарях:

  • encroach upon — index violate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • encroach upon — verb to intrude upon, infringe, encroach on, violate (Freq. 1) This new colleague invades my territory The neighbors intrude on your privacy • Syn: ↑intrude on, ↑invade, ↑obtrude upon • Derivationally related forms: ↑ …   Useful english dictionary

  • Encroach — En*croach , v. i. [imp. & p. p. {Encroached}; p. pr. & vb. n. {Encroaching}.] [OF. encrochier to perch, prop., to hook, fasten a hook (perh. confused with acrochier, F. accrocher, to hook, get hold of, E. accroach); pref. en (L. in) + F. croc… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • encroach — [[t]ɪnkro͟ʊtʃ[/t]] encroaches, encroaching, encroached 1) VERB (disapproval) If one thing encroaches on another, the first thing spreads or becomes stronger, and slowly begins to restrict the power, range, or effectiveness of the second thing.… …   English dictionary

  • encroach — Synonyms and related words: abuse a privilege, adopt, advance upon, appropriate, arrogate, assume, barge in, bother, break bounds, break in, break in upon, burst in, bust in, butt in, charge in, come between, crash, crash in, crash the gates,… …   Moby Thesaurus

  • encroach — I (New American Roget s College Thesaurus) v. i. advance, infringe, usurp, invade, trespass, intrude, overstep, violate; make inroads. See illegality, overrunning. II (Roget s IV) v. Syn. infringe, trespass, invade, overstep; see meddle 1 . See… …   English dictionary for students

  • encroach — en·croach /in krōch/ vi [Anglo French encrocher, probably alteration of acrocher to catch hold of, seize, usurp, from Old French, from a , prefix stressing goal + croc hook]: to enter esp. gradually or stealthily into the possessions or rights of …   Law dictionary

  • encroach — en‧croach [ɪnˈkrəʊtʆ ǁ ˈkroʊtʆ] verb encroach on/​upon something phrasal verb [transitive] to gradually take more control of someone s rights, property, responsibility etc than you should: • Bureaucratic power has encroached upon the freedom of… …   Financial and business terms

  • encroach — [en krōch′, inkrōch′] vi. [ME encrochen < OFr encrochier, to seize upon, take < en , in + croc, croche, a hook: see CROSIER] 1. to trespass or intrude (on or upon the rights, property, etc. of another), esp. in a gradual or sneaking way 2.… …   English World dictionary

  • encroach — ► VERB 1) (encroach on/upon) gradually intrude on (a person s territory, rights, etc.). 2) advance gradually beyond expected or acceptable limits: the sea has encroached all round the coast. DERIVATIVES encroachment noun. ORIGIN Old French… …   English terms dictionary

  • encroach — UK [ɪnˈkrəʊtʃ] / US [ɪnˈkroʊtʃ] verb [intransitive] Word forms encroach : present tense I/you/we/they encroach he/she/it encroaches present participle encroaching past tense encroached past participle encroached 1) to gradually take something… …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»